Üşüyorum Sensiz

Üşüdü kalbim
Dondu hislerim
Yüreğim buz kesti
Kaskatı bedenim
Kara
En karasından bir haber
Soğuk bir hançer
Deldi kalbimi
Kalakaldım hasretin ve hüznün ortasında
Yalnız
Yapayalnız
Üşüdü ellerim
Gözlerim
Bir boşluğa dönüştü benliğim
Ertelendi artık biliyorum
Ümidim
Hayalim
Temennim

Üşümezdim şimdi inan
Yanımda olsaydın
Konsaydı tebessümün yüzüme
Güneş gibi sıcak
Ana gibi candan
Baba gibi yaran
Adam gibi adam
Sevdam
Bereketli bir umman

Hicret
Hayatının resmi
Muhacir
Müstear ismi
Bu gidiş acı değil mi
Yürek delici değil mi
Bu hasret tufanı
Bu hicret ummanı
Bu en acısından elvedalar
Vaveyla koparır ruhlarımızda
Alır savurur bir hüzün damarında

Nerede teselli veren gülüşün
Nerede huzur veren gözlerin
Nerede sevda yüklü serüvenin
Gittin
Sessiz sakince
Duruldu hayat fırtınan
Yıkıldı esaret duvarları
Vuslat hak oldu
Bize düştü hicran
Figan kalpleri yıktı
Hasret fırtınası savurdu gönülleri
Ağıtlar pelesenk oldu dillerde
Hazan oldu haziran
Tadı kalmadı yazın
Baharın
Sensiz
Hüzün kırağı vurdu gönül bağımıza
Kalpler kırık
Mecalsiz

Üşüyorum hala
Çözülmedi kalbimin buzu
Sensiz
Kelimelerim soğuk hissiz
Hislerim yitik
Renklerim soluk
Hazanın hüznü vurmuş hayat mevsimime